خدایا! شاید تو نمیخواستی...

شاید حرف های گنده تر از دهانم و وسعم بود...

شاید هنوز نرسیدم به جایگاهی که لایق گفتن چونان گفتنی ها و نگفتنی هایی باشم...

پ.ن: مطلب پر و پیمونی از دغدغه های -بیشتر اجتماعی- این روزهام نوشته بودم. واقعا براش زحمت کشیدم و از ته دلم بود. خستگیش به تنم موند... خیلی ساده پرید... بدون اینکه سیو بشه.

پ.ن2: شاید بعضی از دردها و حرف ها هنوز جای نگفتن دارند...

پ.ن3: اگر خدا بخواهد زائریم... خانم فاطمه معصومه (س) دعوتمان کردند انگار... سفری متفاوت تر از همه ی سفرهای بسیارم به دیار پدری...

پ.ن4: از آنهمه متنی که پرید، به همین جمله بسنده میکنم که : دلم واقعا، واقعا ظهور میخواهد... پس کی میشود خدایا؟